Poniżej udostępniamy do pobrania formularz Zgłoszenia Spółdzielni Uczniowkiej

PROCEDURA POWOŁYWANIA
SPÓŁDZIELNI UCZNIOWSKICH W SZKOŁACH / PLACÓWKACH OŚWIATOWO-WYCHOWAWCZYCH

 

Dla powołania spółdzielni uczniowskiej (SU) należy:

• Znaleźć chętnych do założenia SU w szkole zarówno wśród uczniów jak i grona pedagogicznego.
• Ująć w Statucie Szkoły zapis o tym, że działa w szkole spółdzielnia uczniowska, zapis: "W szkole działa spółdzielnia uczniowska"
• Na Radzie Pedagogicznej należy wytypować nauczyciela do opieki nad SU.
• Zebrać grupę co najmniej 10 uczniów, którzy są zainteresowani członkostwem w SU (należy sporządzić ich listę, ustalić udział i wpisowe).
• Przygotować statut SU, który zawiera zbiór praw i obowiązków członków spółdzielni oraz zasady jej działania.
• Zwołać zebranie członków SU (Walne Zgromadzenie, które jest najwyższą władzą w spółdzielni). Porządek obrad zebrania założycielskiego powinien być następujący:
  1. Powołanie spółdzielni.
  2. Zapoznanie ze statutem SU i jego przyjęcie.
  3. Przyjęcie na członków SU.
  4. Wybory Zarządu (3 osoby).
  5. Wybory Rady Nadzorczej (3 osoby).
  6. Zatwierdzenie krótkiego planu pracy SU na bieżący rok. 

O powołaniu SU w danej placówce oświatowej należy powiadomić Fundację Rozwoju Spółdzielczości Uczniowskiej lub Powiatową, Wojewódzką Radę Spółdzielczości Uczniowskiej.

Idee spółdzielcze były bliskie nauczycielstwu polskiemu. Na początku XX wieku o szkole ze spółdzielczością uczniowską myśleli postępowi pedagodzy. Polskie spółdzielnie uczniowskie wyrosły z ruchu spółdzielczego ludzi dorosłych i były organizowane na podobieństwo spółdzielni funkcjonujących w dorosłym społeczeństwie. Proces przeszczepiania zasad i metod spółdzielczości na grunt szkolny obserwuje się w Polsce już w 1900 roku. Jadwiga Dziubińska, późniejsza członkini Towarzystwa Kooperatystów w Warszawie, organizuje pierwszą spółdzielnię uczniowską w 1900 roku na spółdzielczych kursach ogrodniczych w Pszczlinie (woj. warszawskie). Dziubińska dostała pozwolenie od władz carskich na założenie fermy ogrodniczej i na bazie fermy zaczęła funkcjonować pierwsza spółdzielnia uczniowska. W rzeczywistości były to doskonale prowadzone kursy ogrodnicze z internatem. W tej szkole spółdzielnia nie tylko zaopatrywała uczniów w materiały piśmienne, ale miała ona sekcję oświatową i prowadziła samokształcenie. Uczniowie zorganizowali również kasę wzajemnej pomocy. Była to tajna spółdzielnia w szkole pracującej, według tajnego programu - jak stwierdza Z. Switalski.

12 sierpnia Rada Ministrów przyjęła Krajowy Program Rozwoju Ekonomii Społecznej (KPRES), jest to dokument rządowy, który wyznacza najważniejsze kierunki działań służące tworzeniu jak najlepszych warunków do rozwoju ekonomii społecznej i przedsiębiorstw społecznych w Polsce. Adresowany jest on przede wszystkim do instytucji publicznych tworzących i realizujących konkretne polityki publiczne, jak również do podmiotów ekonomii społecznej. Godnym zauważenia jest fakt, że obok spółdzielni dorosłych i innych podmiotów ekonomii społecznej swoje miejsce z KPRES znalazły również spółdzielnie uczniowskie. W/w dokumencie podkreśla się, że spółdzielnie uczniowskie są praktyczną formą kształtowania postaw przedsiębiorczych wśród uczniów, i to postaw społecznie odpowiedzialnych.